A Unión Europea abordará nos vindeiros meses a adaptación das obrigas de notificación das políticas medioambientais por parte dos Estados
A eurodeputada incide en que debe haber un seguimento do cumprimento das normativas máis aló de fiarse do que comunican os EM
Bruxelas, 29 de Agosto de 2018. A Comisión de Agricultura do Parlamento Europeo elaborará nos vindeiros meses un proxecto de opinión ao respecto dos procesos a través dos cales se concretan as obrigas de notificación das políticas medioambientais europeas adoptadas por parte dos Estados membro (EM). Outras comisións do PE, como as de Medioambiente, Industria e Asuntos Xurídicos, tamén se posicionarán ao respecto. Estas valoracións ficarán recollidas como “opinións” no proxecto final do informe sobre a proposta de Regulamento do Parlamento Europeo e do Consello, relativo á adaptación das obrigas de notificación no ámbito da política de medio ambiente, e polo que se modificarán as Directivas 86/278/CEE, 2002/49/CE, 2004/35/CE, 2007/2/CE, 2009/147/CE y 2010/63/UE, os Regulamentos (CE) n.º 166/2006 e (UE) n.º 995/2010, e os Regulamentos (CE) n.º 338/97 e (CE) n.º 2173/2005 do Consello.
A coordenadora do Grupo Confederal da Esquerda Unitaria Europea/Esquerda Verde Nórdica (GUE/NGL) na Comisión de Agricultura e Desenvolvemento Rural do Parlamento Europeo, Lídia Senra, que ademais foi designada responsábel polo seu grupo para o seguimento deste informe (“poñente na sombra”/Shadow), interveu na sesión de hoxe para criticar que nestes momentos a propia Unión Europea está a dar por válidas avaliacións de impacto ambiental absolutamente improcedentes.
“A día de hoxe estanse a autorizar actuacións que destrúen totalmente a paisaxe e que contaminan a auga e o aire. Estoume referindo por exemplo ás consecuencias das obras do tren de alta velocidade na Galiza. O seu impacto é terrorífico”, exemplificou aludindo á Directiva 2004/35/CE relativa á responsabilidade en relación ca prevención e reparación de danos medioambientais, “e se a UE fixera cumprir a súa propia normativa este proxecto non podería ser aprobado”.
De feito, fai unhas semanas a propia Senra denunciou ante a Comisión Europea os graves impactos que están a ter no río Támega e a súa contorna as obras da liña Portocamba-Cerdedelo, cofinanciada con Fondos Europeos de Desenvolvemento Rural (FEDER).
Na súa intervención a eurodeputada tamén chamou a atención sobre outro dos textos nos que se modificarán as obrigas de notificación, o Regulamento 995/2010, polo que se establecen as obrigas dos axentes que comercializan a madeira e os seus produtos derivados, unha cuestión de especial relevancia no noso País. “Hai empresas que están a provocar serios impactos ambientais nos nosos montes, chegando mesmo ao extremo de destruír o noso patrimonio”.
Este é o caso, por exemplo, do Castro de Chavaga en Monforte de Lemos, denunciado en rolda de prensa conxunta por Senra e a deputada En Marea no Parlamento Galego Paula Verao o pasado xoves, logo de ter comprobado in situ o deterioro que están a provocar os continuos traballos de tala e retirada da madeira que ardeu nos incendios de outubro do ano pasado. “Lamentabelmente estamos a falar dunha situación que se está a repetir en moitos outros castros e bens patrimoniais da Galiza, tal e como quedou reflectido na xornada sobre patrimonio e eucaliptización que organizamos no Parlamento Europeo en decembro de 2017 e na que participaron unha vintena de asociacións galegas, e como vimos denunciado dende o ano 2016 diante da Comisión Europea a través de preguntas parlamentarias”.
A eurodeputada galega aproveitou tamén o contexto do debate desta mañá na Comisión de Agricultura e Desenvolvemento Rural para, ao fío da laxitude ca que Estados como o español ou Gobernos como os da Xunta fan uso deste tipo de directivas e regulamentos que teñen entre os seus obxectivos a protección medioambiental, pór sobre a mesa tamén a dobre vara de medir ca que a UE actúa en demasiadas ocasións no tocante á implementación do seu propio corpus lexislativo: “O que dende a sociedade estamos a percibir é que a Comisión Europea ten moito empeño en facer cumprir todas aquelas normativas que son perxudiciais para o conxunto da sociedade -un caso claro foi por exemplo a imposición de recortes en servizos sociais ca desculpa de paliar a estafa financieira do 2008-, pero logo á hora de facer cumprir aquelas que benefician, como por exemplo as medioambientais, non fai absolutamente nada. A Comisión Europea ten que ir máis alá de escoitar o que din os Estados membros nos seus informes, ten que verificar, ter medidas para obxectivamente confirmar se se están a aplicar correctamente estas directivas.”
